BLADELESS LASIK

Follow my blog with Bloglovin

Al sinds jongs af aan ben ik bijziend. Dat wil zeggen dat ik goed zie van dichtbij, maar niet van ver af. Ik heb dus een bril voor tv te kijken, auto te rijden, .... Die bril op mijn neus, dat irriteerde me, waardoor ik al jaren geleden overgeschakeld ben op lenzen. Maar ook dat is niet alles, want naast mijn bijziendheid, heb ik ook nog eens astigmatisme. Dat is een krommingsfout van het hoornvlies. Normaal is het hoornvlies bol (zoals een voetbal), maar bij astigmatisme is het eerder een rugbybal. Hierdoor is je zicht wazig. Dat valt uiteraard ook te corrigeren, je brilglazen worden dan op een bepaalde manier geslepen en als je lenzen wil, moet je torische lenzen dragen. Dat zijn lenzen met twee verschillende sterktes. Maar die lenzen, dat was toch ook niet zo mijn ding, ik kon die geen hele dag inhouden want dan begonnen ze te irriteren wegens te droog, ik kon geen fel zonlicht verdragen in de zomer, er zat vaak iets op of tussen,... En die waren ook niet goedkoop.

Ik hoorde meer en meer over je ogen laten laseren, en ook meer en meer mensen in mijn directe omgeving lieten dat doen en waren tevreden. Stel je voor, (zeer) goed zien, zonder een bril of lenzen nodig te hebben... Ik kon het me gewoon niet voorstellen! Maar ja, het zijn wel je ogen, stel dat er iets fout gaat, dat ik mijn kinderen niet meer zou kunnen zien,... Ja ik ben een doemdenker op dat gebied. En ook, het is wel altijd iets bij mij, ik ben een 'specialeke' zeg maar, dus wat als er iets fout loopt...

Uiteindelijk ben ik toch eens gaan horen bij een oogarts in Sint-Niklaas. Iemand die de ogen van een vriendin van mij (succesvol) gelazerd had. Twee afspraken en heel wat (moeilijke) testen later heeft ze slecht nieuws voor mij: ze wil het niet doen. Ik heb vrij kleine ogen waardoor ze niet zeker wist of ze de klem er wel tussen kan monteren. Het is zeker mogelijk, maar zij wou het niet doen. Ze verwees me door naar een ooginstituut in Aalst, die niets anders doen dan ogen laseren.

Het heeft nog wel wat geduurd eer ik weer al mijn moed bijeen geraapt had en naar Aalst ben getrokken. Daar terug de testen doorlopen, een dvd moeten zien over wat het precies is en de eventuele "gevaren" (een verwittigd mens is er twee waard enzo) en groen licht gekregen. Moet ik al een afspraak maken voor de behandeling zelf vroegen ze me. Ja zeker, voor ik me weer bedenk!

Ik moet zeggen, ze nemen dat heel professioneel aan. Je krijgt een mail toegestuurd met informatie, je krijgt ook een folder mee en een duidelijke brief wat je allemaal op voorhand en erna moet doen. Ze gebruiken er de recentste, snelste en meest betrouwbare laser op de markt (ik heb dat in september 2015 laten doen). De behandeling die ik heb laten doen wordt omschreven als Ultra of Femto Lasik, oftwel lasik zonder mes. Ze branden met die laser dus een flapje los van je hoornvlies, tillen dat omhoog, laseren met een andere laser om je zicht te corrigeren, doen het flapje terug dicht en klaar is kees. Dit wordt allemaal gefilmd en krijg je mee op dvd. Als er iemand in de wachtruimte ernaast zit te wachten, kan die ook op scherm meekijken, wat mijn man heel interessant vond! Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik extra schrik had gekregen. De testen ervoor waren namelijk moeilijk gegaan, omwille van mijn zeer kleine oogopening. Net voor ik in de operatiekamer moest, moest ik nog even bij de oogarts zelf doordat de markering met het machine (waar ze precies moeten laseren) niet was gelukt en hij moest dat dan handmatig doen. Ik had dus schrik of dat wel even nauwkeurig was...

De operatie zelf (beide ogen) duurt normaal niet lang. Maar ik zei het al, ik ben een specialeke, er moest dus wel wat misgaan. Hij begon met mijn kleine oog en dat ging vlot. Oef dacht ik, eitje. En toen mijn ander oog... Zoals verteld werken ze met twee toestellen, het eerste toestel zet er iets op en dat moet vacuüm zuigen (of zo voelt het althans aan). Dat doet geen pijn , het geeft enkel een lichte druk. Maar blijkbaar is mijn oog zo bol, dat dat vacuüm zuigen niet lukte, dat floepte telkens los. De oogarts werd al wat lastig en duwde telkens harder, nog altijd geen pijn maar het ongemak nam toch fors toe, alsook mijn zweetpollekes. Uiteindelijk heeft hij het zonder dat gedaan, lees: stressniveau naar 10. Maar soit, het lukte en ik mocht naar huis met mijn hippe bril die ik op kreeg ter bescherming.

Mijn ogen brandde wel wat, alsof ik het licht niet goed kon verdragen, maar het was te doen. Alleen had ik van de meeste gehoord dat je snel vrij goed ziet, en in mijn geval was dat niet wat mijn links oog betrof... Maar ze hadden gezegd dat dat tegen de volgende dag beter zou zijn, dus ik was blij als ik mocht gaan slapen. Rond 6 uur werd ik al eens wakker en ik besloot al eens te gluren of mijn zicht al beter was... Mijn rechts oog wel, heel goed zelfs, maar mijn links oog niets, nog slechter als onder water kijken. Ik raakte geheel in paniek en ben wel een half uur in de badkamer op de grond gaan zitten (om mijn man niet wakker te maken). Mijn man ging normaal gaan werken, maar die zag me en wist direct hoe laat het was. We zijn dan vanaf 8 uur beginnen bellen, maar ik kon niet terecht bij de oogkliniek, de dokter was er niet. Ik heb dan gebeld naar de oogarts die me doorverwezen had, en naar haar mocht ik direct komen. Zij heeft dan gezien dat mijn flapje van mijn hoornvlies terug losgekomen was en gebeld naar de oogkliniek. Zij kreeg dan het gsm nummer van de dokter (dokters krijgen altijd meer gedaan) en ik mocht bij hem langskomen diezelfde dag nog, want dat moest diezelfde dag opnieuw gedaan worden, dat dat niet vergroeid... De oogarts zei nog "desnoods naaien we dat flapje wel vast", kan je je mijn ongerustheid inbeelden?

Het was dus zeer dubbel dat ik terug naar Aalst reed. Ik (en vooral mijn man) merkte wel duidelijk een verschil in behandeling. Ik was niet langer patiënt nummer zoveel. Ze waren extra vriendelijk en de dokter nam  echt wel de tijd voor mij en probeerde me  gerust te stellen. Het opnieuw vastzetten was echter niet evident (door mijn bol oog) en achteraf had ik echt wel pijn, mijn oog brandde erg. Dat kon hij wel eens op voorhand zeggen want ik maakte me wel wat zorgen. De volgende dag (een zaterdag) moest ik al terug op controle en alles zag er goed uit! Het branden was normaal zei hij omdat hij er echt wel wat aan moeten werken had...

Nu exact een jaar later is alles goed. Ik zie goed en heb geen bijwerkingen zoals droge ogen. En vooral geen gepruts meer 's morgens met mijn lenzen of gedurende de dag als er iets tussen zat. Zalig!